سلام. دلتنگی و دوری چیز غریبی است. آرزوی دیدن یک دوست یک عزیز یک فرزند یک ... وقتی که به واقعیت تبدیل میشه شیرین ترین لحظه ای است که برای آن شخص اتفاق می افتد . ولی افسوس که بعضی وقتها خیلی زود دیر می شود و نوش دارو بعد از مرگ سهراب دیگر فایده ای ندارد باید سعی کرد که کار به دقیقه 90 نکشد و تا زنده ایم قدر زندگی را بدانیم چرا که انسان به دمی زنده است.
زندگی در گذر است و لحظات پشت سر هم می گذرند و این ما هستیم که در امواج خروشان این زندگی به این طرف و آن طرف می رویم و دست آخر می بینم که ای دل غافل چهره رخ عوض شد و کار به پایان می رسد و لحظه با هم بودن دیگر به اتمام میرسد و دیگر افسوس و غصه خوردن و ... فایده ای نخواهد داشت. چه خوب بود که آدم از عزیزش خبر داشت و شاید هم عزیزش این لحظه این مطلب را بخواند و پاسخی دهد.
متاسفانه دنیا دنیای نامردی شده است هیچ کس به فکر هیچ کس نیست و ما هم باید قبول کنیم که آدم خوبی نبودیم و مرد آن است که مرد باشد و بتواند دلخواسته خود را بیان کند و بگوید که من هنوز هم
منتظرم...
